Και κάπου εδώ θυμήθηκα
9 Μαρ.ότι είχα ένα blog κάποτε. Και είναι η κατάλληλη στιγμή να μοιραστώ τον πόνο που νιώθω με ένα κομμάτι. Όταν το ακούω. Αλλά και χωρίς να το ακούω. Είναι αυτή η φάση η δύσκολη. Ξέρεις, Ή και όχι, και χαίρομαι γι’ αυτό.
She’s at a loss
And I’m dead wrong
Someday I’ll come to miss you
Why’d I arm the bombs?
Wide eyes and holes
Someday I’ll pull my teeth out
I see you later in the nighttime
Where all the colors all dark are glowing
We don’t really get along
We get down, we get down
I see you later in the moonlight
But all the colors are softly fading
We don’t really want to die
We get down, we get down
Why’d I arm the bombs?
Wide eyes and holes
Someday I’ll pull my teeth out
2011 in review
1 Ιαν.The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2011 annual report for this blog.
Here’s an excerpt:
A San Francisco cable car holds 60 people. This blog was viewed about 2,300 times in 2011. If it were a cable car, it would take about 38 trips to carry that many people.
Γενέθλια
1 Αυγ.Σε λίγο θα είναι 2 Αυγούστου. Σε λίγο έχω γενέθλια. Πώς νιώθουν άραγε οι άνθρωποι στα γενέθλιά τους; Εγώ δε νιώθω καλά. Νιώθω μια γλυκιά ανυπομονησία όσον αφορά τα δώρα, σαν τα παιδάκια που περιμένουν όλο χαρά και ταυτοχρόνως μια επική κατάθλιψη.
Δεν ξέρω αν έχει να κάνει μόνο με τα γενέθλια. Αλλά πρωτίστως με αυτά έχει να κάνει. Γενέθλια σημαίνουν είμαστε ακόμα ζωντανοί και μεγαλώνουμε, μεγαλώνουμε, μεγαλώνουμε. Μεγαλώνω κι εγώ και κάπως σκέφτομαι τα κλασικά, ότι γερνάω κι ότι θα πεθάνω. Όχι απαραίτητα γερασμένη όμως. Ο θάνατος είναι κάτι που γενικά με απασχολεί ιδιαιτέρως, αλλά αυτές τις τελευταίες μέρες έχει για τα καλά κάτσει πάνω από το κεφάλι μου. Αυτό και το ότι μεγαλώνω. Κι αυτό, όσο και να χαίρομαι, όσο κι αν έχω φίλους να το μοιραστώ, δεν μπορώ να το χωνέψω. Είναι μια γροθιά στο στομάχι, butterflies in my stomach που λένε και οι Άγγλοι. Και λείπει κι ο έρωτας, που όπως και να το κάνεις σε ξελαφρώνει κάπως. Δε βαριέσαι, κάποιες φορές you got to make it on your own! Λες και δε θα λείπει κι αυτός μεγαλώνοντας… ;
Επιστολή περί ορθολογισμού
9 Ιολ.Εν μέσω των μπουρδών που διαβάζω τελευταία, ευτυχώς υπάρχουν και μερικά «διαμαντάκια», ένα εκ των οποίων παραθέτω στο εξής λινκ: http://doncat.blogspot.com/2011/06/blog-post_25.html. Ο Νίκος Δήμου, ένας από τους λίγους τύπους που τολμούν ακόμα να σκέφτονται και να εκφράζονται ανοιχτά. Οι άλλοι που είστε βρε παιδιά;
PS: Αφού έφαγα 10 λεπτά να προσπαθώ να κάνω το link active και δεν τα κατάφερα, κάντε το copy paste να τελειώνουμε γιατί θα πάθω νευρικό κλονισμό αν συνεχίσω. Φχαριστώ.
PS 2: Ray saved the day and added the link properly!!!! We can all be happy again 🙂
Flying Bricks 