Όταν πιάνεις πάτο

Καμιά φορά πιάνεις πάτο χωρίς προφανή λόγο ή χωρίς ο προφανής λόγος να είναι απόλυτα και ο λόγος του πάτου. Εκείνη τη στιγμή πρέπει να φερθείς σαν ψυχοθεραπευτής. Να κάνεις ερωτήσεις απλές μεν διαφωτιστικές δε. Να σκάψεις, να σκαλίσεις, να κάνεις κάτι για να καταλάβεις. Γιατί αν δεν καταλάβεις απλά θα παραμείνεις σε αυτήν την κατάσταση. Εκτός κι αν τρέφεις αυτή την κατάσταση εσύ ο ίδιος. Πάντως και τον λόγο να βρεις πάλι είναι πιθανό να είσαι σαν Μεγάλη Παρασκευή. Ο πάτος είναι περίεργο πράγμα και δυστυχώς τα πάει πολύ καλά με τη βαρύτητα. Όσο εσύ πέφτεις αυτός σε τραβάει ώσπου στο τέλος σε αγκαλιάζει και σε πείθει να μείνεις εκεί. Και τότε εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία και τη φύση σου τι θα κάνεις. Εμένα μου είναι κάπως δύσκολο να φτιάξω αερόστατο εκείνες τις ώρες. Το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ και να ξημερώσει η επόμενη γαμωμέρα που ευελπιστώ παρεμπιπτόντως να είναι αυτό που λέμε άσπρη.