Αχ αυτά τα Χριστούγεννα.! Τα περιμένω κάθε χρόνο με αγωνία κι όλο κάτι γίνεται! Κακό. Μια αρρωσταίνω, μια κάτι δεν μου κάθεται. Αλλά λέω να μην το βάλω κάτω. Σ΄αυτή τη σκατοζωή όλα πάνε πέρα δώθε, τίποτα δεν μένει σταθερό. Θα προσπαθήσω να μην κάνω εμετό αυτή τη φορά από το κούνημα. Θα προσπαθήσω να αφεθώ ανεπηρέαστη.
Πόσο ανεπηρέαστος μπορείς να κρατηθείς όμως από την καθημερινότητα και από αυτά που την απαρτίζουν; Πώς μπορείς να είσαι χαρούμενος όταν είσαι άρρωστος και πώς μπορείς να δρας ανεξάρτητα από την φυσική σου κατάσταση; Όταν δεν μπορείς καν να περπατήσεις πώς να διατηρήσεις τη χαρά των Χριστουγέννων; Όταν τα περίμενες για να κάνεις βόλτες και για να έχεις χρόνο, πώς να δεχτείς ότι για το μόνο πράγμα που θα έχεις χρόνο είναι μια ανάρρωση; Αυτοί που λένε πάνω απ΄όλα υγεία έχουν μια χαρά δίκιο.
Στη ζωή τελικά μου φαίνεται τίποτα δεν πρέπει να περιμένεις. Γιατί ακόμα κι αυτά που θα γίνουν, δε θα γίνουν όπως τα περίμενες. Η ζωή παραφυλάει στη γωνιά για την επόμενή της έκπληξη. Δεν είναι πάντα κακή, μα είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι το προτιμάει. Αυτός είναι κι ο λόγος που πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε με κάποιες σταθερές στη ζωή μας, γιατί αν περιμένουμε απ΄αυτή.. σωθήκαμε.
Flying Bricks 