Ροζ

Όπως και να’χει εγώ είμαι απαρηγόρητη. Είμαι στεναχωρημένη και θέλω πολύ να μην είμαι, αλλά για να μην είμαι πρέπει να παραβλέψω κι εδώ που τα λέμε δεν έχει νόημα. Ποιος μιλάει τώρα; Η λογική μου ναι, αυτή. Γιατί ξαφνικά όλα μοιάζουν περίεργα και κρύα και μόνα. Και κανείς δε θα με καταλάβει, αλλά εξάλλου δε χρειάζομαι κατανόηση, χρειάζομαι λίγο γαμημένο ροζ χρώμα.

Είναι από κείνες τις ώρες που κάθεσαι μόνος σου και νιώθεις όλα να είναι τόσο προβληματικά. Κι είμαι χαμένη και ΔΕΝ ΞΕΡΩ και είναι άσχημο και θέλω όλα να πάνε πίσω, στην αρχή, γιατί θέλω λίγη άγνοια ακόμα και θέλω να είμαι για λίγο στην αρχή και όλα να είναι καινούρια και να μην ξέρεις ποια είμαι και να ψάχνω κι εγώ μαζί σου. Γιατί τώρα νιώθω ότι είναι αργά κι είμαι τόσο μπερδεμένη που δεν ξέρω τι έχει σημασία και τι όχι και δεν ξέρω γιατί κλαίω, αλλά κλαίω και πονάω, και πονάς και πονάω και μου τελειώνουν και τα χαρτομάντηλα.