αχ καλοκαιράκι

…..It’s summertime and the living is easy
Fish are jumping and the cotton is high
Your daddy’s rich and your mama’s good-looking
Hush, little baby don’t you cry
don’t cry, don’t cry, don’t cry
no no no no
don’t cry, don’t cry….

Το καλοκαίρι.. το αγαπώ. Είναι γεμάτο ανεμελιά, χρώματα και αρώματα. Είναι γενικώς γεμάτο. Οι μέρες και οι νύχτες του απλώς κυλούν. Όλα είναι πιο ξένοιαστα, πιο φωτεινά. Και δεν ευθύνεται μόνο ο ήλιος γι΄αυτό.

Όλοι χαλαρώνουν λίγο, είναι πιο «άνθρωποι». Καμιά φορά αργώ να το συνηθίσω. Όταν όμως το συνηθίσω δεν μπορώ εύκολα να βγω από την καλοκαιρινή μου φάση. Όχι ότι ήμουν ποτέ καλή στις μεταβάσεις. Σε τρεις βδομάδες το καλοκαίρι τελειώνει και η αλήθεια είναι ότι 3 βδομάδες δεν είναι και λίγο. Δεν είναι όμως και πολύ.

Μετά Σεπτέμβρης και επιστροφή στην πολυπλοκότητα. Δεν θα ήθελα να είναι πάντα καλοκαίρι, θα ήθελα όμως να έχω αποφασίσει τι θα κάνω το χειμώνα. Βλέπεις, όταν δεν ξέρεις είσαι ανασφαλής. Και εγώ μόλις ένιωσα ασφάλεια πρέπει να την παρατήσω και να ψάξω για κάτι άλλο. Ή ίσως να σταματήσω να τη φοβάμαι και να εμπιστευτώ πιο πολύ τον εαυτό μου.

…and it’s strange to see your story end
it’s sad to see your story end…